Cydr francuski szczególnie kojarzy nam się z Bretanią. Produkowany wedle tradycyjnych receptur i najlepszej jakości jabłek. Cydry z Normandii uchodzą za jedne z najlepszych na świecie. Bretania często zwana również najdzikszym regionem Francji. To historyczna kraina na Półwyspie Bretońskim (tuż nad Oceanem Atlantyckim), która swoją historią sięga sześć i pół tysiąca lat wstecz (z tego okresu ostało się wiele zabytków). Znana przede wszystkim ze swojej “nie francuskości”, jak określają ją Paryżanie, czyli wielu dzikich i nieodkrytych, często pagórkowatych terenów. Ogromną rolę odgrywa tam handel morski, uprawa zboża czy produkcja mięsa na skalę krajową.
Marzenie turysty
Jest to raj dla turystów lubujących się w wycieczkach. Bretania związana z kulturą celtycką, która przybyła na te tereny na przełomie V-VI w. Początkowo nazywana Hrabstwem Bretanii była terenem niezależnym. W XVI w. Franciszek I włączył ją do Korony Francuskiej, a pozostałe stany prowincjonalne zostały przyłączone w czasie rewolucji francuskiej. To teren znany głównie z dostępu do Oceanu. Posiada jednak również liczne zamki średniowieczne, fortyfikacje, muzea morskie i miejskie. To tam znajduje się najdalej wysunięte na zachód miasto Francji – Brest.
Francuskie smaki
Dla osób, które lubią poznawać nowe smaki Bretania to miejsce idealne. Zacznijmy od najpopularniejszej kiełbasy Andouillette – wytwarzanej z pokrojonych podrobów wieprzowych lub cielęcych zawiniętych w jelito. Często podawana z musztardą lub crème fraîche. Nie jest to jednak przysmak lubiany przez każdego, dlatego przejdźmy do kolejnych potraw. Region ten słynie z naleśników z mąki gryczanej, zazwyczaj na słono (galette du blé noir), choć spotyka się je również na słodko i wytrawnie. Kolejny jest rillettes, czyli smarowidło z kawałkami mięsa idealnie komponujące się z francuską bagietką. Wypieki cukiernicze również mają tam obłędny smak, zwłaszcza Kouign Amann, czyli najpopularniejsze maślane ciasto bretońskie czy maślane ciasteczka. Warto zaznaczyć, że tamtejsze wypieki bazują głównie na maśle słonym. Nie można również pominąć ryb i owoców morza, z których ten region słynie. Przechodząc już do trunków, przoduje tam cydr, czyli jabłkowy napój, którego zawartość alkoholu waha się między 1,2 a 8,5 %. Spotkać można się także z calvados – winiakiem o wytrawnie owocowym smaku i jabłkowym bukietem.
Ciekawostki
-To jedyny region we Francji, który posiada bezpłatne autostrady, dlatego warto go zwiedzać samochodem.
-Bretania do dziś pozostaje jednym z mniej popularnych terenów Francji, dzięki temu nawet w środku sezonu plaże bywają puste, a restauracje nie oblężone.
-Z Bretanii, a dokładniej z La Gacilly pochodził Yves Rocher – założyciel jednej z najbardziej znanych marek kosmetycznych we Francji.
-Do dziś między Bretończykami a Normandczykami trwa spór, na czyim terytorium cydr pojawił się najpierw.
Cydr – popularny, wspaniały, francuski…
Cydr to obok wina drugi najpopularniejszy trunek we Francji. Słynie z niego głównie region Normandii i Bretanii. Napój ten (często nazywany jabłecznikiem) wytwarzany ze sfermentowanych dojrzałych jabłek. Zawartość alkoholu między 1,2% a 8,5%. W zależności od wyglądu (od mętnego do klarownego) jego smak może być słodkawy, bądź kwaśny, ale za każdym razem orzeźwiający. Idealnie gasi pragnienie w upalne dni (a przypominamy, że nadchodzi lato).
Od początku…
Aby wyprodukować cydr, potrzeba do tego odpowiednich jabłek. Są one sortowane w początkowej fazie, a potem za pomocą pras (warto wspomnieć, że od czasów starożytnych bardzo się zmieniły) wyciska się z nich sok (dla lepszego smaku używa się różnych odmian jabłek, które różnią się między sobą zawartością cukrów, tanin i kwasowością). Spotkać można się również z produkcją, która dodaje do soku drożdże, choć większość wykorzystuje drożdże zawarte w jabłkach. Taki sok poddaje się następująco klarowaniu, fermentacji i filtrowaniu. Należy zauważyć, że fermentacja trwa nawet kilka tygodni w niskich warunkach i przez wzgląd na zbyt wiele czynników mających na nią wpływ nie zawsze kończy się powodzeniem. Kiedy natomiast fermentacja przebiegnie pomyślnie, napój przelewa się do beczek i czeka się od kilku miesięcy do kilku lat, aby cydr nabrał odpowiedniego smaku.
Spotkać można cydry wytrawne, półwytrawne, słodkie i półsłodkie. Niektóre są sztucznie gazowane , a inne posiadają naturalne bąbelki (dzięki tzw. metodzie szampańskiej).
Cydr francuski
Jak już wyżej wspomnieliśmy, Francja znana jest z cydru pochodzącego z regionu Normandii i Bretanii. Jego historia sięga tam starożytności, choć dopiero w XIV w. zyskał większą popularność po tym, jak miejsca ustąpiło mu chociażby piwo. Zainteresowanie nim jeszcze bardziej wzrosło, kiedy pod koniec XIX w. nastąpiła plaga mszyc, które zaatakowały i zniszczyły lokalne winorośle.
Ciekawostki
-Rocznie we Francji spożywa się ok. 6-7 litrów cydru na osobę (wina ok. 46 litrów na osobę).
-Francja eksportuje zaledwie 10% produkcji cydru.
-Cydry niegazowane podaje się w wysokich szklankach, aby je lekko zmiksować (najczęściej w Hiszpanii).
-W Bretanii cydr podaje się często w filiżance z piaskowca – bolée.
– W czasie angielskiego Wassail cydr (z dodatkami lub bez) piło się ze specjalnej misy – wassail bowl – zrobionej z drewna klonowego lub jabłoni.
Z naszej oferty
Przedstawiamy Państwu Cidre de Bretagne Brut – Val de Rance. To wytrawny i lekko gazowany cydr posiadający jasno-żółtą barwę. W smaku wyczuć można cierpkie jabłka i nutę palonego karmelu.
Cidre Brut de Savoie pommes et poires to kolejna pozycja u nas! Posiada słodki smak jabłek i gruszek, z lekko kwaśnym finiszem.
Z czym się to je?
Na początku należy zaznaczyć, że cydr, podobnie jak białe wino, należy podawać schłodzone do temperatury 10 – 12’C. Idealnie komponuje się z deską serów, na której znajduje się Camembert, Emmental, Brie, Comte czy Gruyere.
Dobrze smakuje u boku pieczonej kaczki, ryb, ale również w akompaniamencie szarlotki!
Na bazie cydru można przygotować wspaniałą zupę cebulową oraz gryczane naleśniki (delicje!).
Wróć do listy wpisów
