Świeży Włoski Makaron jajeczny Garganelli 250g

Co to są Garganelli?

Garganelli jest to szczególny makaron jajeczny. Otrzymywany przez zwijanie cienkich rombów makaronu. Jego wygląd jest podobny do tego z penne rigate, ale w przeciwieństwie do nich, dwa brzegi makaronu zachodzą na siebie w centralnym punkcie, tworząc inną teksturę i wygląd. Forma makaronu jajecznego bardzo obecna w tradycji regionu Emilia-Romania. Tak bardzo, że jest rozpoznana jako produkt z oznaczeniem P.A.T. – Prodotto Agroalimentare Tradizionale. Produkt Rolnospożywczy Tradycyjny.

Istnieje wydarzenie które honoruje ten rodzaj makaronu! Obchodzone jest co roku na początku września od 1898 roku w Codrignano, a mianowicie jest to La Sagra del Garganello.

Można je ulepić, zwijając mały romb ciasta francuskiego na patyku, który jest następnie dociskany do tkackiego grzebienia lub, w razie jego braku, na linijce do gnocchi.

Dwie legendy o powstaniu Garganelli

Najbardziej chodliwa legenda, ma miejsce podczas wieczoru sylwestrowego w 1725 roku. I to jeszcze nie w byle jakim miejscu, lecz w w domu kardynała Cornelio Bentivoglio D’Aragona, legata papieskiego w Romanii. Kucharka przygotowując cappelletti, zorientowała się iż skończył się farsz do nich. Podczas poprzednich dań zbyt hojnie się nimi rozporządziła. Goście siedzieli przy stole i oczekiwali kolejnych dań. A więc potrzebna była szybka decyzja, którą zaradna kobieta podjęła w mgnieniu oka. Wyjęła z drewutni kij i grzebień na krosno, nawiasem mówiąc ówcześnie narzędzie obecne w prawie wszystkich domach. Następnie przejechała kwadraciki ciasta przygotowane już na cappelletti. Zawinięła je w gałązkę, jeden po drugim, po przekątnej na zębach grzebienia. Dzięki tym narzędziom rozwałkowała ciasto i nadała mu charakterystycznego kształtu. Mowa tu o „pasiastym długopisie”, który dobrze znamy.

Druga legenda z kolei umiejscowiona jest pod koniec XV wieku. Dokładniej w kuchni Cateriny Sforzy, żony seniora Imoli i Forlì. Jednakże Ona sama nazywana była „la leonessa di Romagna”, tłumaczone na polski „lwica z Romanii” (nawet w 1959 roku powstał o niej film we Włoszech, o tym samym tytule).
Wracając do naszej historii. W jej kuchni, jedna z kucharek zorientowała się, iż skończył się farsz do cappelletti. Przyczyną takiej sytuacji był kot, który go wyjadł. Reszta historii jest zbliżona do poprzedniej legendy.

Skąd się wzięła nazwa?

Nazwa garganello prawdopodobnie wywodzi się z dialektu romagnolo. Konkretniej chodzi o słowo „garganel”, które oznacza gargarozzo, czyli przełyk. Dokładniej może chodzić gargarozzo z kurczaka, które według niektórych przypominać ten makaron. Podobnie jak gargarozzo jest wypełniony jedzeniem, rak garganello jest wypełnione sosem.

Z czym jeść Garganelli?

Polecany jest z wieloma rodzajami potraw – z sosem mięsnym, z kiełbasą czy ze śmietaną i parmezanem, ale także z rybą i warzywami, a także śmietaną, speckiem, cukinią i szafranem.

Oczywiście na wierzch polecamy posypać tartym dojrzałym serem. Taki jak przykładowo Grana Padano, Parmigiano Reggiano, Pecorino Romano czy francuski Comte.

Przepis na Garganelli z Guanciale i Szparagami

Składniki:

1 pęczek szparagów
1 gruby plaster guanciale
1/2 szklanki białego wina
Tarte Pecorino lub Parmigiano Reggiano
1 cebula
Oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia
Pieprz
Sól

Dobrze umyć szparagi a później usunąć zbyt twardą dolną część łodygi. Twardą część łodygi zostawić do zrobienia bulionu, który będzie dodawany podczas gotowania. W desce do krojenia najpierw pokroić delikatnie końcówki, pozostawiając je w jak największym stopniu w całości, a następnie resztę łodygi pokroić na wiele małych cienkich plasterków. Następnie na patelni, dodać trochę oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia i posiekaną cebulę.

Cebulę podsmażyć na oleju przez 4-5 minut, następnie dodać szparagi w plastry. Przyrumienić je przez kilka minut, a następnie zmieszać z połową szklanki białego wina. Dodać trochę soli i kontynuować gotowanie szparagów, aż wino wyparuje. W tym momencie dodać pół szklanki wody i kontynuować gotowanie szparagów na małym ogniu. Dodać wodę, aż się ugotują. W międzyczasie pokroić guanciale w cienkie paski i ułożyć go na patelni bez oleju.

Podgrzewając guanciale tłuszcz zacznie się topić, trzymać go, aż stanie się chrupiący. W tym momencie zmiękcz go odrobiną octu, który odparuje na dużym ogniu. W tym momencie usunąć rozpuszczony tłuszcz, pozostawiając tylko chrupiące paski bekonu. Zagotować trochę osolonej wody do ugotowanie makaronu. Po ugotowaniu odcedzić i wrzucić na patelnię, w której znajdują się szparagi. Dodać również guanciale.

Podsmażyć garganelli na patelni ze szparagami i boczkiem, mieszając przez około minutę. Dodać trochę startego pecorino do smaku (lub startego parmezanu, jeśli wedle upodobań) i posypać czarnym pieprzem. Buon Appetito!

Jaka jest różnica pomiędzy świeżym a suchym makaronem?

Świeży makaron to jest produkt który musi być przechowywany w lodówce, natomiast ten suchy, może leżeć spokojnie na półce.

Pierwszy jest zrobiony z wody i mąki (czasem również z jajkiem) i ma ograniczoną datę ważności.
Drugi jest zwykle wytwarzany z semoliny z pszenicy durum i jest odwodniony. Właśnie z tego powodu może przetrwać w spiżarni przez dłuższy czas, miesiące, a w niektórych przypadkach nawet lata.
Różnica wynika właśnie ze względu na zawartość wody. Ponieważ jest niezbędnym składnikiem odżywczym dla bakterii i innych mikroorganizmów, którym ułatwia namnażanie. Dlatego świeży makaron musi być przechowywany w lodówce i ma krótki termin przydatności do spożycia, podczas gdy makaron suszony nie wymaga przechowywania w lodówce i ma dłuższe terminy przydatności.

Jednakże woda nie zawiera kalorii. W konsekwencji świeży makaron będzie mniej kaloryczny niż makaron suchy, w którym poprzez usunięcie wody skoncentrowane są składniki odżywcze, a kalorie wzrastają.

W zasadzie i zawsze oceniając zgodność między świeżym makaronem a suchym makaronem pod względem kalorii, możemy powiedzieć, że gęstość kaloryczna wynosi:

270 kcal / 100 g na świeży makaron
350 kcal / 100 g na suchy makaron

Skład Garganelli Porto della Freschezza

kasza manna z pszenicy durum, jaja kurze, woda